Αναζητώντας την Virginia Woolf

Μετά την εξέταση του μαθήματος σήμερα αισθανόμουν απίστευτα κουρασμένη. Το φιλοσόφησα λίγο και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το διάβασμα και τα τέσσερα essays που μου ζητήθηκαν να γράψω δεν είχαν καμία σχέση ούτε με την υπνηλία και την κούραση. Μάλλον είναι η συνειδητοποίηση της απώλειας σημείου επαφής με την παρέα μου. Θα μου πεις, γίνεται ένα φαινομενικά τόσο κοινωνικό άτομο να έχει τέτοιες δυσκολίες; Ναι είμαι μια δήθεν με τα όλα μου. Υποθέτω το μαζικό φτύσιμο που έχω ρίξει στον κόσμο γύρω μου δε θα μου βγει σε καλό όμως. Πρέπει να προσέξω. Και πόσο έχω βαρεθεί να προσέχω.

Ας αλλάξουμε λίγο κλίμα, σήμερα βρέθηκα στο παζάρι βιβλίου στην Κλαυθμώνος. Αν βρήκα κάτι να με ενδιαφέρει... Well, έψαξα επίμονα για κάτι να προδίδει την αγαπημένη Virginia Woolf μα το μόνο που βρήκα ήταν ένα βιβλίο "Virginia Woolf cafe". Με μάλλον αρνητικό συναίσθημα και κρυφή ελπίδα να βρω κάτι από εκείνη. Γιατί τόση εμμονή; Καλή ερώτηση αλλά δε θα απαντήσω το ερώτημα τώρα. Αυτό που μου άρεσε είναι οι κολλημένες σελίδες πότε πότε.. Χρειαζόταν μαχαίρι για να προχωρήσεις. Γραφικό όλο αυτό ε; Είχα αν δω βιβλίο με άγρια επιφάνεια σελίδων πάνω από πέντε χρόνια, κι αυτό μέσα στα παλιά βιβλία του πατέρα μου. Με εξιτάρει λίγο το γεγονός ότι ήμουν η πρώτη που διάβαζε και ακουμπούσε αυτά τα κομμάτια χαρτί. Μια λειψή και μηδαμινή ψευτοϊκανοποίηση του εγωισμού μου.

Να σκοτώσεις το φάντασμα για να βρεις τη φωνή σου... έγραψε η Virginia Woolf. Αν δεν σκοτώσεις τον άγγελό σου θα σε προλάβει και θα κλέψει την καρδιά απ τα χαρτιά σου, είπε. Πρέπει πρώτα λοιπόν να θανατώσεις τον άγγελό σου-καθημερινά. Κάθε φορά πριν πάρεις το μολύβι πρέπει να τον μαχαιρώνεις,πριν προλάβει και ρίξει τη σκιά των φτερών σου στα χαρτιά σου. Δίχως καμία τύψη. Αν τον αφήσεις, ούτε μια λέξη σου δε θα είναι αληθινή. Αυτός θα υπαγορεύει στον τρόμο σου να γράψει. Αυτός που μουρμουρίζει ακατάπαυστα "Να είσαι καλή. Να συμπονάς. Μη θίγεις. Μην πληγώνεις." 


Αργυρώ Μαντόγλου. "Βιρτζίνια Γουλφ Cafe". Απόπειρα, Αθήνα:1999


Άραγε η καλοσύνη πλήττει την συγγραφή; Και επίσης, πρέπει να γράφεις μετά λύπης για να βγει κάτι όμορφο...;

Σκέψεις που κάνω κι απόψε. Πρέπει να κοιμηθώ.