Δήθεν η Αγανακτισμένη

Μπορεί η κατάσταση να έχει γίνει αβάσταχτη, μπορεί να μας φορολογούν ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε αλλά η Δήθεν κύριοι και κυρίες είναι ωσάν τις κατσαρίδες. Μπορεί να χάθηκα για λίγο καιρό, αλλά είμαι ακόμα εδώ και θα επιστρέψω οσονούπω  στα υποκριτικά μου καθήκοντα. Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω στο ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο δεν είναι κανένας άλλος παρά η ροή των γεγονότων. 

Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας είναι ανεκδιήγητη. Έπρεπε να δολοφονηθεί άνθρωπος για 100 ευρώ για να αποφασίσετε να πάρετε μέτρα κουφάλες; Αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Υπάρχει μια σύγχυση των εννοιών όπως παράδειγμα ο όρος "ρατσισμός". Δεν είναι θέμα ρατσισμού πλέον. Είναι θέμα προσωπικής ασφάλειας. Ας μας πουν οι αντιρατσιστές της Κηφισιάς αν κοιμούνται με το ένα μάτι ανοιχτό, αν φοβούνται να κυκλοφορήσουν όταν πέφτει ο ήλιος ή πόσες φορές απειλήθηκαν οι ίδιοι ή τα παιδιά τους. Είναι τυχαίο που οι κάτοικοι στο κέντρο στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή νομίζετε; Αν δεν υπάρχει κράτος και μόνος οδηγός είναι η απελπισία και το αδιέξοδο τι περιμένατε να συμβεί; Από την άλλη, η αναφορά των κρουσμάτων εγκληματικότητας με υπαίτιους αλλοδαπούς έχει αυξηθεί τρομερά. Τυχαίο; Δε νομίζω. Ο κόσμος έχει αγριέψει και τα media δεν κάνουν τίποτα παρά να ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Η κατάσταση θα λήξει τραγικά. Να μου το θυμηθείτε. Και τότε ναι. Τότε θα μιλάμε για καθαρόαιμο και ωμό ρατσισμό. 

Από την άλλη, έχεις και τον Τρος να τσιλημπουρδίζει με καμαριερούλες στο America και αναρωτιέσαι: Ρε φίλε, έχεις πηδήξει όλη την Ελλάδα και ακόμα αντέχεις; Αυτά που λένε για τις ηλικίες και την ανικανότητα εν τέλη -και είναι ήσονος σημασίας να το κατανοήσουμε προκειμένου να διακρίνουμε τις δικές μας γηραιές προσωπικότητες (a.k.a Μητσοτάκης)- είναι πούτσες μπλε. Του πολιτικού η π.... δε γερνάει ποτέ κύριοι. 

Αλλά anyway παρεκτρέπομαι και δεν είναι αυτός ο σκοπός μου. Ένα μεγάλο μπράβο στους αγανακτισμένους όλης της Ελλάδας. Θα ανταμώσουμε στο Σύνταγμα οπότε (όσοι έχετε σκοπό να με δολοφονιάσετε- ξυλοφορτώσετε) ξέρετε που να με βρείτε. Μ αρέσει που δεν έχει χρώμα η διαμαρτυρία. Αλλά ξέρεις κάτι; Ακόμα και να αχνοφαίνεται κάποιο ΧΕΣΤΗΚΑ. Βαρέθηκα πια να με αντιμετωπίζουν και μένα και σένα και την κυρα Κούλα απέναντι σα να ήμαστε πρόβατα. Εμείς δώσαμε τα δικαιώματα εμείς θα τα πάρουμε πίσω. Ακούς κυρα Κούλα; Ντύσου στολίσου, πάρε τους κεφτέδες σου και φύγαμε για Σύνταγμα! Στα καλύτερα θα σε κυκλοφορήσω πάλι. Και όταν θα βγω στο δρόμο, θα βγω ΓΙΑ ΜΕΝΑ, και για κανένα νούμερο και ποσοστό κομματικό, για κανένα κομματόσκυλο και για κανένα πολιτικό του κώλου. 

R.I.P. στην Ελληνοφρένεια του Σκάι. Φαίνεται ότι ενόχλησαν τα παλικάρια και πήρανε π.... π.... π... πόδι. Κρίμα. Αλλά φαντάζομαι θα σας βρούμε αλλού από Σεπτέμβρη. Τόσο βαμμένοι κουκουέδες να μην ήσαστε και θα μ αρέσατε ακόμα περισσότερο. 

Αυτά με αγάπη και εκτίμηση μα πάνω απ όλα.... Δήθεν διάθεση. 

Χαιρετώ.